Schrijnende verhalen van gezinnen, die op straat belanden. Gezinnen die door uithuiszettingen uit elkaar worden getrokken. Kinderen die bij gebrek aan een woning ergens anders worden ondergebracht, zonder de ouders erbij. Gezinnen die om de paar dagen van adres veranderen, van de ene sofa naar de andere.

De voorbije maand waren er opnieuw 2 schrijnende verhalen van uithuiszettingen uit een noodwoning van de stad. Omwille van de wooncrisis vinden de betrokken gezinnen nergens nog een woning op de private huurmarkt.

De eerste schrijnende verhalen van uithuiszettingen door de stad dateren al van meer dan 3 jaar geleden. Maar er is niks veranderd. Het is alleen nog maar verergerd. Schrijnende verhalen van gezinnen, die door uithuiszettingen uit elkaar worden getrokken. Kinderen die bij gebrek aan een woning ergens anders worden ondergebracht, zonder de ouders erbij. Gezinnen die om de paar dagen van adres veranderen, van de ene sofa naar de andere. Kinderen die geen eigen kamer hebben en daardoor niet toekomen aan studeren. Mensen die al meer dan een jaar zoeken naar een nieuwe woning en daarvoor hulp krijgen van verschillende instanties. Nergens is er plaats. Als je al in een noodwoning hebt gewoond, heb je geen recht op een nieuwe noodwoning. Gezinsopvang zit vol. Daklozenopvang zit vol. De winteropvang kan niet eens op volle capaciteit openen, terwijl het nat en koud wordt. Mensen slapen noodgedwongen op straat, in het beste geval bij kennissen op een zetel.

Het stadsbestuur is op de hoogte, maar in de praktijk verandert er niks. Dat is een welvarende stad onwaardig.

Op de afgelopen gemeenteraad vroeg Karen Maes, wat de stad ging ondernemen om dit op te lossen. Het is onaanvaardbaar dat de stad haar eigen inwoners op straat zet.

Maar daarnaast deed Karen ook een aantal concrete voorstellen:

• meer gezinsopvang
• meer (gespreide) nachtopvang
• mensen langer in een noodwoning laten wonen
• mensen intensief begeleiden in de zoektocht naar een geschikte woning
• meer tijdelijke woonoplossingen 
  • tijdelijke woonoplossingen in leegstaande gebouwen (zoals Woonbox in Brussel)
  • tijdelijk onderdak in leegstaande sociale huurwoningen (in afwachting van renovatie, zoals het project Wonen met Kansen in Merksem en Woonlab in Arena-wijk
  • het Zorgbedrijf verhuurt momenteel serviceflats als koten, dat is niet de kerntaak van het Zorgbedrijf. Wel kunnen deze serviceflats verhuurd worden aan dak- en thuislozen of mensen die op straat dreigen te komen.

En bovenal: de wooncrisis moet opgelost worden. We hebben meer sociale woningen nodig en meer betaalbare woningen op de private woningmarkt.

Het debat herbeluisteren kan hier (vanaf 4:09:30)