De stad is niet langer van iedereen en straks de Kinderboerderij in Wilrijk ook niet meer.

 Het stadsbestuur gaf gisteren namelijk helder en duidelijk haar visie op de toekomst van de kinderboerderij. Een golf van verontwaardiging spoelde daarop door de gemeenteraad, althans aan één kant van de zaal. "De uitbating van een kinderboerderij is geen kerntaak van de stad", begon schepen voor jeugd Nabilla Ait Daoud (NV-A). Ze schetste ook meteen hoe de boerderij gerund moet worden nadat Boer Karl in februari op pensioen gaat: "De kinderboerderij moet zelfbedruipend zijn. We gaan dan ook op zoek naar een private partner die de kinderboerderij commercieel kan uitbaten".

Groen is met verstomming geslagen, net als het voltallige Wilrijkse distictsbestuur (met NV-A, CD&V en Open VLD in de meerderheid), en Boer Karl zelf die zijn levenswerk in vlammen ziet opgaan. 36 jaar lang bouwde hij de kinderboerderij uit tot het pareltje van de sociale en pedagogische plek die de kinderboerderij vandaag is. Naast de vele kinderen en scholen die de boerderij jaarlijks bezoeken, biedt de boerderij ook een werkplek aan mensen die rust en ruimte nodig hebben. Levanto werd door het stadsbestuur aangesproken om de kinderboerderij over te nemen, maar de gesprekken liepen vast op de verschillende visies over te toekomst van de boerderij.

"Dit stadsbestuur wil van de kinderboerderij een commercieel pretpark maken," stelt Groen fractieleidster Meyrem Almaci vast. "Dit stadsbestuur liet gisterenavond zijn maskers vallen. Met een extreem neoliberale visie veegt ze mooie projecten gewoon van de kaart. Het enige dat telt is of een project rendabel is. Goed bestuur moet verder kijken. Vele kinderen en scholen uit de stad vinden op de boerderij een plek waar ze leren hoe de natuur werkt en kunnen er zien waar ons voedsel vandaan komt. Brood bakken, honing en kaas maken, de groententuin, geiten en koeien melken,? Iedereen, en ik benadruk: iederéén, kan hier terecht! Daarnaast biedt de kinderboerderij kansen aan mensen die op de reguliere arbeidsmarkt niet kunnen aarden omwille van de werkdruk of de werkomgeving. Ook jongeren die omwille van allerlei redenen een rustpunt nodig hebben, kunnen terecht bij het boerderijleven dichtbij de stad. Hier krijgen ze de ruimte om in de buitenlucht op hun eigen tempo hun werk te doen. Je kan niet overschatten hoe belangrijk dat is voor de eigenwaarde van deze mensen. Waar moeten zij naartoe als de prioriteit van de boerderij plots commercieel van aard wordt?

Bovendien is dit stadsbestuur niet consequent. Het meerjarenplan van het stadsbestuur beweert aandacht te hebben voor de duurzaamheid in de stad. Sociale economie zou een volwaardige tak zijn en kansengroepen moeten, op maat, de kans krijgen om hun weg op de arbeidsmarkt te vinden. Op een plek waar al deze beleidsdoelstellingen samenkomen zoals hier op de kinderboerderij, vindt de stad het plots niet meer haar kerntaak. De stad negeert de pedagogische en sociale waarde van de kinderboerderij. Ik heb gisteren de ware aard van ons stadsbestuur gezien: koud en hardvochtig met een totaal gebrek aan realiteitszin, aan inlevings- en sociaal vermogen."