Fractieleider Wouter Van Besien blikt terug op 2018 en kijkt naar de uitdagingen voor de toekomst van de stad.

2018 ligt achter ons. Het is goed nog één keer achterom te kijken, de laatste keer. Naar oktober – en naar Antwerpen. Wat een zotte score hebben we hier gehaald, de hoogste groene ooit, meer dan verdubbeld, meer dan 18%, elf zetels, een Antwerpse groene zondag.

En met zo’n score komt natuurlijk ook de verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid om onze voorstellen in realiteit om te zetten. De verantwoordelijkheid om Antwerpen op het groene pad te zetten.

Er zijn verschillende manieren om verantwoordelijkheid te nemen.

Eén manier is om mee in een coalitie te stappen. Om een meerderheid te vormen.

Het is gebleken dat dat niet ging. Het is gebleken dat N-VA wel graag de Groenen in het schepencollege wou, maar niet bereid was om onze groene strijdpunten in een nieuw bestuursakkoord op te nemen. Zo werkt het dus niet. Onze ideeën en voorstellen zijn de kern van het mandaat dat we van de kiezers gekregen hebben. Onze inhoudelijke strijdpunten zijn de bestaansreden van ons politiek engagement. Daarvoor doen we het.

Het was Jos Geysels die zei: het is goed om een compromis maken, maar niet om u te compromitteren.

Het is belangrijk om samen te werken om met Antwerpen een andere richting uit te gaan. Maar ik gruw van halfslachtigheid, van onder de lat doorlopen. Daarvoor moet je niet bij de Groenen zijn. Wij hebben de Antwerpenaren een andere stad beloofd. We gaan hen die ook geven.

Nu 2019 is gestart, is het gepast om niet alleen achteruit, maar ook vooruit te kijken.

Alvast op drie punten maken we ons sterk dat we Antwerpen in de komende zes jaar aan onze kant zullen krijgen. Door actiegroepen, academici en gewone Antwerpenaren te mobiliseren. Door samen met hen voorstellen te formuleren die onweerstaanbaar en onwrikbaar zijn. Door er met onze standvastigheid en gedragenheid voor te zorgen dat die voorstellen realiteit worden.

Als het stadsbestuur niet voor een trendbreuk zorgt, doen we het zelf wel.

Het eerste is het circulatieplan. Antwerpen heeft nood aan gezonde lucht, aan meer verkeersveiligheid, aan meer ruimte om te leven. Om al deze redenen is een circulatieplan nodig, dat het onnodige doorgaand verkeer uit onze woonwijken haalt, dat de autodruk vermindert.

De plannen van De Wever II zijn hiervoor totaal ontoereikend. Ze kijken enkel naar het stadscentrum, en willen daar parkeerplaatsen onder de grond voor de bezoekers en boven de grond voor de bewoners. Daarmee blijven er evenveel auto’s rijden en worden er evenveel geparkeerd. Wij willen parkeerplaatsen voor de bewoners onder de grond, en wij willen de bezoekers op de tram. Zo maken we lucht gezonder en geven we echte ruimte aan het stadsleven.

We zetten de hand de ploeg, en gaan samen met alle Antwerpenaren die gezonde lucht en aangename stedelijke ruimtes belangrijk vinden de alternatieven aan dit stadsbestuur opdringen en Antwerpen geven waar het recht op heeft.

Als het stadsbestuur niet voor een trendbreuk zorgt, doen we het zelf wel.

Het tweede punt zijn de praktijktesten. Het is een hele goede zaak dat die er komen. Maar de aanpak is te vrijblijvend. Het gaat nu om metingen, gekoppeld aan meer sensibilisering. Het ontbreekt aan praktijktests met tanden, die ervoor zorgen dat mensen of bedrijven die blijven discrimineren ook zelf de gevolgen voelen. Eén van de argumenten van de overkant is dat dit juridisch onmogelijk zou zijn. Dat is ondertussen door specialisten van de universiteit van Antwerpen weerlegd.

De voornemens van het stadsbestuur kunnen dan ook enkel een eerste stap zijn. Praktijktesten met tanden zullen er komen. Discriminatie moet de stad uit. Als het stadbestuur hier op de rem staat, zijn er de Groenen om het gaspedaal in te drukken.

Drie: armoedebestrijding. Het is wat onderbelicht gebleven, maar N-VA is er in geslaagd om een snoeiharde asociale maatregel, die ze ook in de campagne fier naar voor schoof, in het bestuursakkoord op te nemen. De Wever II gaat het leefloon voor mensen met jonge kinderen verminderen als hun kinderen niet naar de kleuterklas gaan. Dat is absurd! Je lost armoede niet op door gezinnen nog meer in armoede te duwen.

Onze Groene mensen in de bijzondere comités – Koen en Karen – zullen er geval voor geval op toezien dat mensen niet in bijkomende miserie geduwd worden.

Bovendien zullen we maand na maand onderbouwde alternatieven naar voor schuiven om armoede uit te sluiten. Als bij dit stadsbestuur het heilige vuur ontbreekt, zullen de Groenen en alle mensen met rechtvaardigheidsgevoel het wel in de stad doen ontbranden.

Beste mensen,

Ik kom bij mijn laatste punt. Ook een heet hangijzer in onze stad. De wil en noodzaak om polarisering achter ons te laten, en om te verbinden, om ervoor te zorgen dat iedereen in onze stad gerespecteerd wordt.

Ik krijg al wel eens de opmerking: “hoe verbindend zijn de Groenen als jullie zo fors het debat aangaan met N-VA”? Dan moet ik altijd even met mijn wenkbrauwen fronsen. Van mening verschillen is een zegen voor de democratie. Verbinden heeft niets te maken met het verliezen van kritische zin, met eenheidsdenken, met de grote eenheidsworst. Verbinden gaat niet over het weggommen van verschil in mening.

Verbinden gaat over het respecteren van alle meningen, het gaat erover dat alle mensen en groepen van mensen een plaats krijgen in onze stad, het gaat over inclusie, over respect voor iedereen, over de vrijheid voor alle Antwerpenaren om zichzelf te zijn, over antiracisme, over het vermijden van veralgemeningen en van het culpabiliseren van bevolkingsgroepen.

De burgemeester wou verbinder worden, hoorden we hem zeggen. Voorlopig is hij in dat voornemen mislukt. We zijn ver van huis als de burgemeester met de Palestijnen weer een nieuwe zondebok heeft gevonden. We zijn ver van huis als N-VA en ook CD&V het blijkbaar eerbaar vinden om met een vrouw, verkozen met een racistisch Vlaams Blok programma, een meerderheid te willen vormen in Berendrecht- Zandvliet – Lillo.

Het is mijn oproep hier vandaag, aan de burgemeester en heel het college De Wever II: laten we samen op een inhoudelijke manier het debat over de toekomst van onze stad voeren, maar laten we dat doen in het volle respect voor iedereen die hier woont.

Onze verantwoordelijkheid is groot, we hebben een stevig mandaat gekregen van de Antwerpenaar. We gaan die verantwoordelijkheid nemen, om onze ideeën effectief in werkelijkheid om te zetten.

We gaan, samen met de Antwerpenaren, onze stad veranderen. We zorgen voor een circulatieplan, voor praktijktesten met tanden en voor een echt beleid tegen armoede. Ik ben fier dat dit samen met deze zeer sterke collega’s in de gemeenteraad zal gebeuren: Ilse, Yasmia, Freya, Ikrame, Joris, Imade, Karen, Nordine, Omar en Koen.