Wat een jaar hebben we achter de rug. Een jaar van heel wat aanslagen, ver van huis maar ook heel dicht bij, tot bij ons in Brussel en Zaventem. Een dag die ik nooit zal vergeten, waar ik hoogzwanger in Brussel vorming gaf aan een 20-tal jeugdwerkers, die mij tegelijkertijd troost en hoop boden. Een jaar van angst en verbazing. Het jaar dat heel wat mensen moesten vluchten tegen geweld en terreur en een veilige plek zochten ook bij ons, in onze stad. Het jaar waarin de verantwoordelijke Antwerpse schepen laat weten dat deze vluchtelingen niet welkom zijn, want de 'De emmer in Antwerpen is vol'.  Het jaar waar de kinderarmoede in onze stad steeg tot maar liefst 27%. Dit is onaanvaardbaar. Het was een heftig jaar. Maar het was ook het jaar van hoop, verbinding en liefde. Waar heel wat doeners zich dagelijks inzetten om het samenleven te bevorderen. 

Heel wat inwoners uit mijn stad, bestaande uit meer dan 174 nationaliteiten en van verschillende sociaal economische klassen tonen elke dag met kleine en grote gebaren hun solidariteit.

Via verschillende buurtactiviteiten, acties en protesten zetten de inwoners van Antwerpen de diversiteit in onze stad in the picture en duiden zij de meerwaarde daarvan. Of het nu via een toneelstuk is van SIN Collectief, evenementen van kinderen en jongeren van Kras en JES of de Scouts of de Chiro.

Heel wat Antwerpenaren zetten zich in, zowel in hun job als in hun vrije tijd, om de ongelijkheid in onze stad aanpakken. Bijvoorbeeld door huiswerkbegeleiding te geven zoals Sandrine van Kilalo, of Lamia van Msc Ahlan. Of door mensen in armoede verder te helpen met basisbehoeften zoals eten en drinken bij Al Ikram of met een slaapplek bij De Vaart.

Het zijn deze initiatieven die het samenleven echt bevorderen. Het belang van buurtwerk is enorm. Want samenleven doe je niet even. Ik vind die uitspraak van Joke van Samenlevingsopbouw bijzonder mooi. Inzetten op buurtwerk is intensief, maar cruciaal. Het zijn de dagelijkse contacten, de straatfeesten, het samentuinen, het samen een kom soep delen of de stoep proper vegen die gesprekken op gang brengen en buurtbewoners van verschillende afkomsten, klassen en leeftijden dichter bij elkaar brengen.

Jammer genoeg worden de mensen en organisaties die hier op inzetten vandaag bedreigd door de vermarktingslogica van het huidige Antwerpse stadsbestuur. Sociale organisaties komen hierdoor in concurrentie met private spelers op de markt die gericht zijn op winst. Maar werken met mensen in een kwetsbare positie is een werk van lange adem. Het heeft tijd, vertrouwen en een groot netwerk nodig.

Het afgelopen jaar heeft Mohamed El Bachiri die zijn echtgenote Loubna verloor bij de aanslag in het metrostation Maalbeek een oproep gedaan tot een Jihad van Liefde.

“Een jihad die geen haat kent. Een jihad die aanzet om naar de ander te gaan, de broeder die anders is, om hem toe te lachen, te begrijpen en empathie te tonen. Deze jihad zou het antwoord moeten zijn op zij die verdeeldheid willen zaaien en geweld en terrorisme propageren."

Voor Groen gaat die oproep tot de kern. Wij willen verbinding en hoop terug centraal stellen. Daarom willen we de organisaties die hier iedere dag werk van maken de erkenning en het respect geven die ze verdienen. Dit kan op verschillende manieren. Ik noem er enkele. Door de vermarkting die nu aan de gang is onmiddellijk te stoppen. Door een betere ondersteuning van de vele vrijwilligers die zich dag in dag uit met hart en ziel inzetten. Door een politieke adviesraad rond diversiteit op te richten die er over waakt dat er op beleidsvlak permanent wordt ingezet op diversiteit en samenleven.

Er is veel dat we kunnen doen. Ook om het samenleven in onze stad te bevorderen. Ik wil hier vandaag graag het startschot geven van het nieuwe thema binnen onze stadsdialoog A Plus. Zes weken lang gaan we samen met jou en iedere Antwerpenaar nadenken over hoe we het samenleven in onze stad nog beter kunnen maken. De komende weken staan hiervoor tal van activiteiten gepland.

Beste vrienden,

Er bloeit iets moois in Antwerpen. Heel wat Antwerpenaren zetten zich dagelijks in om hun wijk, buurt beter te maken, om ongelijkheid aan te pakken en die verbindende rol op te nemen. Dat stemt mij hoopvol. Het kan anders, maar het moet ook anders. Want onze stad moet een warme thuis zijn voor iedereen die er woont.

Nieuwjaarsspeech door Ikrame Kastit - 6/1/2017