Omdat mensen nooit voor hun plezier vluchten. Omdat iedereen recht heeft op een waardig leven. Waar ook ter wereld. En omdat organisaties als Vluchtelingenwerk Vlaanderen onze steun verdienen om onafhankelijk hun werk te kunnen doen.

Zondag stap ik met een ploegje Groene vrienden mee met de Refugee Walk. Het is een initiatief van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Hiermee zamelen ze geld in om hun werk te kunnen uitvoeren. Ik vind het heel belangrijk om hier mee mijn schouders onder te zetten. Waarom?

Ik heb in mijn leven al veel gesprekken gehad met vluchtelingen. Zowel mensen die hier aankwamen als mensen die planden weg te trekken uit hun thuisland. Als je het heersende discours over migratie en vluchtelingen hoort, zou je het wel eens vergeten, maar nooit vluchten ze voor hun plezier.

Integendeel, liefst zouden ze gewoon blijven in de buurt waar ze geboren werden, waar ze vrienden en kennissen hebben, waar ze hun wortels hebben. Je zal maar de pech hebben om aan de verkeerde kant van de wereld geboren te zijn. Op plaatsen waar je rechtstreeks geconfronteerd wordt met oorlog, armoede en klimaatrampen. Wereldwijd zijn er daardoor zo’n 108 miljoen mensen voor op de vlucht. 108 miljoen keer onrechtvaardigheid.

Als voormalig directeur van 11.11.11 werkte ik jarenlang rond internationale solidariteit en ik ben trots dat ik de thema’s klimaat en migratie daar centraal in de campagnes heb gezet. Iedereen heeft namelijk recht op een waardig leven in de streek waar ie geboren wordt. En dat kan als we de grondoorzaken waardoor mensen op de vlucht slaan aanpakken: met échte internationale solidariteit die wereldwijd armoede bestrijdt,  eerlijk handelsbeleid bepleit, ongelijkheid en klimaatopwarming aanpakt.

Valt het trouwens op dat die grondoorzaken – ongelijkheid en klimaatverandering – ook in onze samenleving slachtoffers maken? De tendensen die schade aanrichten in het globale zuiden, komen hier ook langs spleten en kieren binnen. België is geen eiland in de wereld. Het mag dan ook niet verbazen dat er van die 108 miljoen vluchtelingen jaarlijks ook bij ons aankomen. Hoewel 80% in eigen regio wordt opgevangen, komt toch 1% in Europa terecht, zo’n 32.000 per jaar in België.

In vergelijking met de internationale getallen is het peanuts. Toch is er geen reden om dit getal te minimaliseren of te doen of we dit allemaal moeiteloos absorberen. Natuurlijk zorgt dit voor maatschappelijke problemen. Maar ik heb altijd gevonden dat problemen er zijn om aan te pakken en niet om ze te uit te vergroten. Daarom belandde ik ook bij Groen. Ik ben bijzonder trots dat we ook binnen de federale regering blijven hameren op die mensenrechten, duwen voor extra opvangplaatsen en een snelle asielprocedure. Zodat zij die recht hebben op asiel zo snel mogelijk hier aan hun leven kunnen beginnen, en zodat de anderen zo snel mogelijk kunnen werken aan hun terugkeer. Dit is gewoon gebaseerd op internationale mensenrechten en onze rechtstaat. Voor Groen is het de enige weg die past bij ons DNA.

Tegenwoordig is dat jammer genoeg niet meer zo vanzelfsprekend. De kortste route naar de politieke top is namelijk eenvoudig: word staatssecretaris voor Asiel en Migratie en kom vervolgens zo streng mogelijk uit de hoek. Als er de laatste jaren al iemand beter werd van het beleid dat ontwikkeld werd op dat departement, dan was het ongetwijfeld de bevoegde staatssecretaris. Terwijl zijn of haar populariteit de hoogte in schoot, zakte het draagvlak voor mensen op de vlucht langzaam maar zeker tot historische dieptepunten. Goed voor de politicus in kwestie, dramatisch voor de maatschappij.

Het maakt mijn job en de missie van Groenen er niet gemakkelijker op. Medestanders moeten we dus koesteren. Ik heb steeds gevonden dat organisaties die professioneel werken, ook moeten kunnen rekenen op een stevige steun van de overheid. Maar ook toen ik nog zelf in één van die organisaties verantwoordelijkheid droeg, heb ik er steeds op gehamerd voldoende onafhankelijk te blijven van die overheid.

Dat kan alleen door zelf financiële campagnes op te zetten. Je haalt daar trouwens niet alleen geld mee op, je creëert ook draagvlak en toont aan politici dat je organisatie er toe doet. In dat opzicht neem ik dus graag deel aan de Refugee Walk van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Het belang van zulke organisaties en hun onafhankelijkheid kan niet overschat worden. Je kan ons ploegje nog sponsoren. De opbrengst gaan integraal naar de werking van Vluchtelingenwerk.

Steun jij mee?